مهر و موم ترکه و در خواست تحریر ترکه
مهر و موم ترکه به مهر و امضایی گفته می‌شود که در اسناد رسمی و حقوقی، به منظور تایید اصالت و اعتبار سند مورد استفاده قرار می‌گیرد. مهر و موم ترکه می‌تواند به صورت دستی یا با استفاده از ماشین های مهر تولید شود و معمولاً شامل نام و عنوان شخص یا سازمان، شماره تماس و یا نشانی است.
در خواست تحریر ترکه، از طرف فردی که مدارک یا اسنادی در اختیار دارد، خواسته می‌شود که اصالت سند را با استفاده از مهر و موم ترکه تایید کند. به عبارت دیگر، در خواست تحریر ترکه به منظور تأیید اصالت سند و تضمین اینکه سند توسط فرد صاحب آن صادر شده است، درخواست می‌شود.
به عنوان مثال، در برخی موارد، درخواست تحریر ترکه برای تایید اصالت یک مدرک، مانند گواهی‌نامه تحصیلی یا سند مالکیت، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این موارد، فرد یا سازمانی که مدرک را صادر کرده است، با استفاده از مهر و موم ترکه، اصالت مدرک را تایید می‌کند.
ترکه در حقوق به معنای “تایید” یا “تصدیق” اصالت یک سند است. در واقع، ترکه به عمل تصدیق اصالت یک سند با استفاده از مهر و موم یا امضا اشاره دارد.
ترکه در حقوق مختلف به شکل متفاوتی تعریف می‌شود و در هر کشور و سیستم حقوقی ممکن است مفهوم و تعریف آن متفاوت باشد. در برخی کشورها، ترکه به عنوان یک رسم حقوقی قانونی تلقی می‌شود و در برخی دیگر به عنوان یک رسم شخصی.
در کشورهایی مانند ایران، ترکه به عنوان یک رسم حقوقی در برخی اسناد رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند اسناد رسمی دولتی، گواهی‌نامه‌ها، سند مالکیت و… . در این موارد، ترکه به منظور تایید اصالت سند و تضمین اینکه سند توسط فرد صاحب آن صادر شده است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
استفاده از ترکه در حقوق، به عنوان یک رسم حقوقی، به منظور تضمین اعتبار و قابلیت اثبات اسناد و مدارک در دعاوی حقوقی و قضایی بسیار مهم است.
وراثت به دو دسته تقسیم می‌شود:
وراثت به دو دسته تقسیم می‌شود:
۱. وراثت شرعی یا قانونی:
وراثت شرعی یا قانونی به معنای وراثت بر اساس قوانین و مقررات حقوقی کشور است. در این نوع وراثت، مقررات حقوقی کشور به منظور توزیع دارایی‌های فرد در صورت فوت وی، برای وراثان مشخص می‌شود. در بسیاری از کشورها، قوانین و مقررات حقوقی مشخصی برای وراثت شرعی وجود دارد که مشخص می‌کند چگونه دارایی‌های یک فرد پس از فوت وی توزیع می‌شود.
۲. وراثت اختیاری یا تستامنتری:
وراثت اختیاری یا تستامنتری به معنای وراثت بر اساس وصیت نامه فرد است. در این نوع وراثت، فرد می‌تواند در وصیت نامه خود، تعیین کند که دارایی‌هایش پس از فوت وی به چه کسانی واگذار شود. در بسیاری از کشورها، قوانین و مقررات حقوقی مشخصی برای وراثت اختیاری وجود دارد که مشخص می‌کند چگونه وصیت نامه فرد باید اجرا شود.
در برخی موارد، قوانین و مقررات حقوقی مربوط به وراثت شرعی و وراثت اختیاری با هم تداخل دارند و در این موارد، قانون مربوط به وراثت شرعی ممکن است بر وصیت نامه فرد تأثیر بگذارد. به همین دلیل، معمولاً بهتر است قبل از تهیه وصیت نامه، با مشاور حقوقی خود مشورت کنید و اطمینان حاصل کنید که تمامی قوانین و مقررات حقوقی مربوط به وراثت رعایت شده است.
تقسیم ترکه
تقسیم ترکه به دو دسته عمده تقسیم می‌شود:
۱. تقسیم ترکه با وصیت نامه:
در این نوع تقسیم ترکه، فردی که قصد تقسیم دارایی‌های خود را دارد، می‌تواند با تهیه وصیت نامه، تقسیم دارایی‌های خود را مشخص کند. در وصیت نامه، فرد می‌تواند اعلام کند که دارایی‌هایش پس از فوت وی به چه کسانی واگذار شود و به چه نحوی تقسیم شود. البته در بسیاری از کشورها، قوانین و مقررات حقوقی مشخصی برای تنظیم و اجرای وصیت نامه وجود دارد.
۲. تقسیم ترکه بدون وصیت نامه:
در این نوع تقسیم ترکه، در صورت عدم وجود وصیت نامه، دارایی‌های فرد پس از فوت وی بر اساس قوانین و مقررات حقوقی کشور تقسیم می‌شود. در بسیاری از کشورها، قوانین و مقررات حقوقی مشخصی برای تقسیم ترکه بدون وصیت نامه وجود دارد که مشخص می‌کند چگونه دارایی‌های یک فرد پس از فوت وی تقسیم می‌شود.
تقسیم ترکه ممکن است در برخی موارد به دلیل وجود مشکلات و اختلافات در میان وراثان به صورت قضایی و توسط دادگاه تعیین شود. در این موارد، دادگاه با توجه به قوانین و مقررات حقوقی مربوطه، تقسیم ترکه را تعیین می‌کند.
تحریر ترکه چیست؟
تحریر ترکه (یا تصدیق ترکه) به معنای تایید اصالت و تصحیح ترکه، یعنی مهر و امضایی است که در برخی اسناد رسمی و معاملاتی برای تایید اصالت و رسمیت سند استفاده می‌شود. در واقع، تحریر ترکه به عنوان یک اثر نوشتاری بر روی ترکه، شامل امضا و مهر فرد صاحب سند یا نویسنده آن است.
تحریر ترکه در برخی از کشورها، به عنوان یک رسم حقوقی قانونی تلقی می‌شود و در برخی دیگر به عنوان یک رسم شخصی. در ایران، تحریر ترکه به عنوان یک رسم حقوقی در برخی اسناد رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند اسناد رسمی دولتی، گواهی‌نامه‌ها، سند مالکیت و… . در این موارد، تحریر ترکه به منظور تایید اصالت سند و تضمین اینکه سند توسط فرد صاحب آن صادر شده است، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تحریر ترکه می‌تواند شامل مهر و امضای فرد صاحب سند، مهر و امضای شاهدان، و نام و امضای شاهدان باشد. در بعضی موارد، تحریر ترکه ممکن است به صورت دستی انجام شود و در بعضی دیگر به صورت الکترونیکی و با استفاده از امضای الکترونیکی صورت گیرد.
مراحل تحریر ترکه در قانون
مراحل تحریر ترکه در قانون بسته به نوع معامله و سندی که تحریر ترکه در آن استفاده می‌شود، ممکن است متفاوت باشد. با این حال، در کل، مراحل تحریر ترکه عبارتند از:
۱. تهیه سند: در ابتدا، سند معامله یا سند رسمی تهیه می‌شود و جزئیات معامله در آن ثبت می‌شود.
۲. تحریر ترکه: سپس، فرد صاحب سند (مثلاً فروشنده)، امضا و مهر خود را روی سند معامله می‌گذارد تا تحریر ترکه تکمیل شود.
۳. تصدیق تحریر ترکه: پس از تحریر ترکه، سند به دفترخانه یا مرجع ذی‌صلاح ارسال می‌شود تا تحریر ترکه تصدیق شود. در این مرحله، مهر و امضای فرد صاحب سند و مهر و امضای شاهدان مورد بررسی قرار می‌گیرد تا تایید اصالت آن‌ها انجام شود.
۴. ثبت سند: پس از تصدیق تحریر ترکه، سند به مرجع ذی‌صلاح جهت ثبت ارسال می‌شود. در این مرحله، جزئیات معامله در سند ثبت شده و تحریر ترکه نیز به عنوان بخشی از سند ثبت می‌شود.
۵. صدور رسید: در پایان، رسیدی صادر می‌شود که شامل جزئیات معامله، تحریر ترکه و شماره ثبت سند است. این رسید به فرد صاحب سند داده می‌شود تا به عنوان مدرکی از معامله خود استفاده کند.
در برخی موارد، ممکن است برای تحریر ترکه، نیاز به حضور شاهدان در محل معامله و تحریر ترکه باشد. همچنین، برای تصدیق تحریر ترکه و ثبت سند، هزینه‌هایی مانند مالیات و هزینه‌های ثبت ممکن است دریافت شود.
مستند بر ماده ٢١٠ قانون امور حسبی
ماده ۲۱۰ قانون امور حسبی، مربوط به تقسیم ترکه در ایران است. متن کامل ماده ۲۱۰ به شرح زیر است:
“تقسیم ترکه به دو صورت واگذاری به وراثان و تصرف ترکه توسط وراثان که به مقدار حصه هریک از آن تقسیم می شود، انجام می گیرد. تصرف ترکه توسط وراثان تنها به شرط توافق همه وراثان و اجازه دادگاه صورت می گیرد.”
به موجب این ماده، تقسیم ترکه به دو روش انجام می‌شود:
۱. واگذاری به وراثان: در این روش، دارایی‌های ترکه به مقدار حصه هریک از وراثان تقسیم می‌شود. به عبارت دیگر، هر وراث براساس حصه‌ای که در ترکه دارد، از دارایی‌های ترکه بهره‌مند می‌شود.
۲. تصرف ترکه توسط وراثان: در این روش، دارایی‌های ترکه توسط وراثان تصرف می‌شود. با این حال، برای اینکه تصرف ترکه توسط وراثان صورت گیرد، نیاز به توافق همه وراثان و اجازه دادگاه است.
در این ماده، اصطلاح “ترکه” به مفهوم دارایی‌های فرد پس از فوت وی اشاره دارد. همچنین، در صورتی که وراثان به توافق نرسند یا دادگاه اجازه تصرف ترکه توسط وراثان را ندهد، تقسیم ترکه به صورت واگذاری به وراثان انجام می‌شود.
بیشتر بخوانید: بهترین وکیل بانکی در تهران کیست؟
چه اشخاصی می توانند درخواست تحریر ترکه نمایند
درخواست تحریر ترکه معمولاً توسط فرد صاحب سند یا مالک مالکیت درخواست می‌شود. با این حال، در بعضی موارد، فرد دیگری می‌تواند به عنوان نماینده صاحب سند، درخواست تحریر ترکه را ارائه کند.
نمایندگان مجاز به ارائه درخواست تحریر ترکه عبارتند از:
۱. وکیل: فرد می‌تواند به وکیل خود اجازه دهد تا به نمایندگی از او درخواست تحریر ترکه را ارائه کند.
۲. وراث قانونی: در صورتی که فرد صاحب سند فوت کرده باشد و وراث قانونی وجود داشته باشند، وراث قانونی میتوانند به عنوان نماینده صاحب سند درخواست تحریر ترکه را ارائه کنند.
۳. نماینده‌های قانونی: در بعضی موارد، فرد ممکن است به دلایلی غیر قابل پیش بینی، قادر به ارائه درخواست تحریر ترکه نباشد. در این صورت، می‌تواند به دیگران اجازه دهد تا به عنوان نماینده‌ای از او درخواست تحریر ترکه را ارائه کنند. به عنوان مثال، در مواردی که فرد بیمار است یا به دلیل سفر یا اقامت در خارج از کشور، قادر به حضور در دفترخانه یا محل معامله نباشد.
در هر صورت، نماینده باید مجوز معتبری از صاحب سند یا از مرجع قضایی برای نمایندگی در این موضوع داشته باشد.
شما میتوانید با تماس با موسسه حقوقی عدالت نو و رزرو وقت مشاوره سوالات خود را از وکلا با تجربه موسسه بپرسید.
